Í hvert skipti sem við tölum um hafið birtist ein setning - „Snúðu þér að hafinu, með blómstrandi vorblómum“. Í hvert skipti sem ég fer á sjóinn ómar þessi setning í huga mér. Loksins skil ég fullkomlega hvers vegna ég elska hafið svona mikið. Hafið er feimið eins og stelpa, djarft eins og ljón, víðáttumikið eins og graslendi og tært eins og spegill. Það er alltaf dularfullt, töfrandi og aðlaðandi.
Fyrir framan sjóinn, hversu lítið hafið fær mann til að finnast maður vera. Svo í hvert skipti sem ég fer á sjóinn hugsa ég aldrei um slæmt skap mitt eða óhamingju. Ég finn að ég er hluti af loftinu og sjónum. Ég get alltaf tæmt mig og notið tímans við sjóinn.
Það kemur ekki á óvart að sjá sjóinn fyrir fólk sem býr í suðurhluta Kína. Jafnvel við vitum hvenær er flóð og fjöru. Þegar flóð er, þá sökkvir sjórinn neðri hluta sjávarbotnsins og engin sandströnd sést. Hljóð sjávarins sem berst við sjávargarðinn og klettana, sem og ferskur sjávargola sem kemur úr andlitinu, róaði fólk strax niður. Það er mjög ánægjulegt að hlaupa meðfram sjónum með heyrnartól. Það eru 3 til 5 dagar af fjöru í lok mánaðarins og byrjun mánaðarins samkvæmt kínverska tungldagatalinu. Það er mjög líflegt. Hópar fólks, ungir sem aldnir, jafnvel smábörn, koma á ströndina, leika sér, ganga, fljúga flugdreka og veiða kræklinga o.s.frv.
Það sem er merkilegt í ár er að veiða krækling við sjóinn við fjöru. Það er 4. september 2021, sólríkur dagur. Ég ók „Bauma“ rafmagnshjólinu mínu og sótti frænda minn, bar skóflur og fötur og klæddist húfum. Við fórum á sjóinn í góðu skapi. Þegar við komum þangað spurði frændi minn mig: „Það er heitt, af hverju koma svona margir svona snemma?“ Já, við vorum ekki þeir fyrstu sem komu þangað. Það var svo margir. Sumir voru að ganga á ströndinni, sumir sátu á sjávargarðinum, sumir voru að grafa holur. Það var allt öðruvísi og lífleg sjón. Fólk sem var að grafa holur tók skóflur og fötur, tók upp lítinn ferkantaðan strönd og tókst á við annað slagið. Ég og frændi minn fórum af okkur skóna, hlupum á ströndina og tókum vasaklúta úr ströndinni. Við reyndum að grafa og veiða krækling. En í byrjun fundum við ekkert nema skeljar og kórónusafa. Við komumst að því að fólk við hliðina á okkur veiddi marga kræklinga, jafnvel þótt sumir væru smáir og aðrir stórir. Við vorum taugaóstyrk og kvíðin. Við skiptum því fljótt um stað. Vegna fjöru gátum við fært okkur mjög langt frá sjávargarðinum. Við gátum jafnvel gengið niður fyrir miðja Ji'mei brúna. Við ákváðum að vera við einn af súlunum á brúnni. Við reyndum og tókst það. Það voru fleiri kræklingar á þeim stað þar sem var fullt af mjúkum sandi og litlu vatni. Frændi minn var svo spenntur þegar við fundum góðan stað og veiddum fleiri og fleiri kræklinga. Við settum smá sjó í fötur til að ganga úr skugga um að kræklingarnir væru lifandi. Eftir aðeins nokkrar mínútur komumst við að því að kræklingarnir heilsuðu okkur og brostu til okkar. Þeir stungu höfðinu úr skeljunum sínum og önduðu loftinu úti. Þeir voru feimnir og földu sig aftur í skeljunum sínum þegar föturnar fengu áfall.
Tvær klukkustundir af flugi, kvöldið var að koma. Sjórinn var líka kominn. Það var flóð. Við þurftum að pakka verkfærunum okkar og vorum tilbúin að fara heim. Að stíga berfættur á sandströndina með smá vatni, það er svo dásamlegt. Snertingin fór frá tánum til líkamans og í huganum, ég fann fyrir svo mikilli slökun, alveg eins og að reika um sjóinn. Á leiðinni heim blés vindurinn í andlitið. Frændi minn var svo spenntur að hann hrópaði: „Ég er svo hamingjusamur í dag“.
Hafið er alltaf svo dularfullt, töfrandi til að lækna og faðma alla sem ganga við hlið þess. Ég elska og nýt lífsins við sjóinn.
Birtingartími: 7. des. 2021
